VERBUM

ELOQUENS

NOMEN

VERBI

UT REFLEXUS IPSIUS, POESIS

Lucianus Strochi Verbi primordialis poeta est, fructuosi plenique principii, quod nec ulla umbra mentis corruptricis, nec quaedam caeca rhetorica minatur, sed miratio tantum sui, ascensio atque incorporatio   (verbum = doloris haematoma), in saecundae barbiensis vocis perspicuitate (verbum dictum negatio aliae pronuntiationis est), aeque ac in tremula naturalitate animationis: verbum non repugnatio est / naturae / sed simplex huius haesitatio.

Luciani Strochi ars poetica, in Verbi trilogia, attinet Rationi, post hominis prolapsum in fragmentum (seu vestigium) quod iam halo absoluti portat, fragmen quod, quamquam poematis simulacro minatur, tamen augetur elatione arcani continentissimi incorruptioneque obtundentis silentii.

Clamor haud iam clamatus, spina fluminis, scissio Ipsius, alaque cogitationis signa sunt concitantis poeticae, cum oculorum, donec fulgur manet, tum confessionis, tamquam expiationis, donec aeternitas candens mordet…